Spis treści

• CZYM JEST SYSTEM MIKROKANALIZACJI?
• Z CZEGO SKŁADA SIĘ SYSTEM MIKROKANALIZACJI?
• WIĄZKI WŁÓKIEN
• INSTALACJA MIKRORUREK
• RODZAJE MIKRORUREK
• METODY INSTALACJI MIKROKANALIZACJI

CZYM JEST SYSTEM MIKROKANALIZACJI?

Jest to nowoczesny odpowiednik starego i sprawdzonego systemu układania kabli światłowodowych w odpowiednio przygotowanej kanalizacji teletechnicznej z tą tylko różnicą, że dzięki postępowi możemy wykonać instalację taniej, szybciej i przede wszystkim efektywniej. Zamieniając grube rury pierwotne z niewielką ilością wtórników, cieńszymi wiązkami mikrorurek, do których w każdej chwili możemy sprawnie wdmuchnąć kolejny wysokoprofilowy kabel (nawet 288 włókien w jednym minikablu).

Z CZEGO SKŁADA SIĘ SYSTEM MIKROKANALIZACJI?

System mikrokanalizacji jest systemem niezwykle rozwiniętym i elastycznym. Niesie to za sobą bardzo dużą ilość możliwych wariantów budowy i elementów systemu. Pozwala to jednak na dobranie właściwego i optymalnego rozwiązania niemal do każdego projektu.

Elementy systemu dzielimy na następujące grupy:

• medium światłowodowe (czyli wiązki włókien, mini kable światłowodowe)
• mikrodukty do bezpośredniego zakopywania w ziemi mikrodukty przeznaczone do układania w istniejących instalacjach teletechnicznych
• mikrodukty do instalacji wewnątrzbudynkowych
• mikrodukty do instalacji napowietrznych elementy połączeniowe

WIĄZKI WŁÓKIEN

Tam gdzie nie potrzeba nam dużych krotności włókien (np. w sieciach dostępowych), doskonale sprawdzają się wiązki włókien. Są to włókna światłowodowe w specjalnych powłokach polimerowych zmniejszających tarcie i ułatwiających wdmuchiwanie. Występują w krotnościach 2, 4, 8, i 12 włókien w jednej wiązce. Ich niewielkie wymiary i lekka konstrukcja pozwala na uzyskiwanie dużych zasięgów wdmuchiwania nawet w mikrorurkach o małych przekrojach.

Większe krotności włókien dostarczane są w formie minikabli. Można zamówić kable o krotności 24, 48, 60, 96, 144 a nawet 288 włókien w jednym kablu. Konstrukcja minikabla jest taka sama jak tradycyjnych kabli przeznaczonych do zaciągania. Włókna pogrupowane są w tubach i chronione przed wilgocią specjalnym żelem. Występuje tutaj centralny element wytrzymałościowy z włókna szklanego, jest on jednak cieńszy niż w tradycyjnych kablach. Powłoki zewnętrzne minikabla różnią się od tradycyjnych jedynie grubością. Mniejsza średnica i waga pozwala na wdmuchiwanie minikabli na znaczne odległości. Minikable są przy tym w pełni dielektryczne.

Wiązki mikrorurek mogą być przygotowane do bezpośredniego ułożenia w ziemi. Nie wymagają żadnych dodatkowych zabezpieczeń. Mogą występować w organizacji luźnej lub ścisłej, jak i w formie pojedynczych rurek. Wykorzystywane tu mogą być rurki cienkościenne w dodatkowej rurze HDPE jak i rurki grubościenne.

Jeżeli mamy do dyspozycji istniejącą kanalizację teletechniczną wykonaną w technologii tradycyjnej, możemy ją z łatwością rozbudować dzięki mikrokanalizacji specjalnie do tego przygotowanej. Tu również może mieć ona organizację ścisłą. Możliwe jest też zaciąganie pojedynczych rurek (ważne aby zaciągać docelową ilość rurek za jednym razem) cienko lub grubościennych.

Wszelkie elementy sieci teletechnicznych układane wewnątrz budynków powinny spełniać surowe wymagania norm europejskich. Mikrokanalizacja i wszystkie jej elementy powinny być samogasnące i niewytwarzające szkodliwych związków w kontakcie z ogniem.

INSTALACJA MIKRORUREK

Poszczególne odcinki mikrorurek musimy ze sobą połączyć. Służą temu odpowiednie złączki. Złączki mogą być proste lub redukcyjne. Prawidłowo zainstalowana złączka powinna wytrzymać ciśnienie 16 barów. Dodatkowo połączenie rurek cienkościennych powinniśmy zabezpieczyć dodatkowo odpowiednią mufą. Mufy są niewielkie (nie ma konieczności gromadzenia w nich zapasu) i najczęściej nadają się do bezpośredniego zakopania w ziemi. Problem muf nie istnieje, jeżeli korzystamy z mikrorurek grubościennych. Każda taka rurka nadaje się do bezpośredniego zakopania w ziemi i może zostać połączona specjalną złączką do bezpośredniego zakopywania, co wyklucza konieczność stosowania muf. Instalacje wykonaną w ten sposób nazywamy bezlufową. Istnieje również możliwość zabezpieczenia standardowej złączki tak, aby nadawała się do zakopania. System bezlufowy jest dużo tańszy i szybszy w budowie, a przy okazji nie traci żadnej z funkcjonalności mikrokanalizacji.

RODZAJE MIKRORUREK

Mikrorurki mogą być grubo lub cienkościenne. Natomiast wiązki mikrorurek dostępne są w organizacji ścisłej lub luźnej.

• Rurki grubościenne – wykonane z polietylenu dużej gęstości (HDPE) rurki o grubych ściankach (1,5 – 2 mm). Dostępne w szerokiej gamie średnic. Każda z takich mikrorurek nadaję się do bezpośredniego zakopania w ziemi, ale można je także zaciągnąć do istniejącej kanalizacji teletechnicznej. Rurki nie są jednak odporne na długotrwałe wystawienie na promieniowanie UV i należy zabezpieczać je przed światłem słonecznym.
• Rurki cienkościenne – wykonane z polietylenu dużej gęstości (HDPE) rurki o cienkich ściankach (0,75 – 1 mm), dostępne w szerokiej gamie średnic. Rurki te wymagają dodatkowej ochrony mechanicznej. Można je układać w istniejących instalacjach teletechnicznych. Mogą być dostarczone w postaci wiązki z dodatkową powłoką ochronną, umożliwiającą zakopanie mikrokanalizacji w ziemi. Rurki nie są jednak odporne na długotrwałe wystawienie na promieniowanie UV i należy zabezpieczać je przed światłem słonecznym.
• Rurki w organizacji luźnej – wiązki mikrorurek (grubo lub cienkościennych) zaciągnięte do dodatkowej rury w celu ich organizacji w taki sposób, że poszczególne mikrorurki mogą przemieszczać się względem siebie. W przypadku rurek cienkościennych rura pełni dodatkowo funkcję ochronną.
• Rurki w organizacji ścisłej – wiązki mikrorurek (grubo lub cienkościennych) z dodatkową powłoką HDPE organizującą rurki w ten sposób, że nie mogą się względem siebie przemieszczać. Powłoka nakładana jest w procesie produkcji mikrokanalizacji. W przypadku rurek cienkościennych powłoka może pełnić dodatkowo funkcję ochronną, ale nie musi.
• Rurki w oplocie – mikrorurki grubościenne (przystosowane do bezpośredniego zakopania w ziemi), które w celu organizacji znajdują się w oplocie z włókien syntetycznych. Taka forma ułatwia dostęp do poszczególnych mikrorurek i usprawnia układanie mikrokanalizacji w wykopie. Jest jednak przeszkodą w przypadku zaciągania mikrokanalizacji do istniejącej instalacji teletechnicznych, ponieważ strzępi się i zaczepia przy połączeniach poszczególnych odcinków kanalizacji.

METODY INSTALACJI MIKROKANALIZACJI

Najlepsze efekty możemy osiągnąć w przypadku sieci nowobudowanych, projektowanych z uwzględnieniem optymalnej dla danego projektu konfiguracji produktów. Wtedy najczęściej mikrokanalizację w systemie bezmufowym układamy bezpośrednio w ziemi. Jeżeli sieć została zaprojektowana z odpowiednim zapasem na dalszy rozwój i rozbudowę, będą to ostatnie prace ziemne na bardzo długi czas. Nie jest to jednak jedyna możliwość instalacji mikrokanalizacji. Nadaję się ona również do rozbudowy istniejącej kanalizacji teletechnicznej. Możemy wtedy zaciągnąć bądź wdmuchnąć mikrorurki w dowolnej konfiguracji czy organizacji. Dzięki zaciąganiu mikrorurek zamiast kabli, nie ryzykujemy uszkodzenia włókna światłowodowego, które będzie wdmuchnięte później. Dodatkowo zaciągamy rurki z zapasem do dalszej rozbudowy sieci. Wdmuchnięcie kolejnego kabla, gdy braknie nam włókien, będzie już dużo prostsze, niż zaciąganie kolejnego kabla do już ułożonych.